Maatschappelijke stage is een stage die vanuit het voortgezet onderwijs (Raayland College Venray in samenwerking met MaSplein Venray) wordt uitgevoerd op basis van vrijwilligerswerk. Daarbij zet de leerling zich belangeloos in voor de medemensen, met andere woorden: “een bijdrage leveren aan de maatschappij zonder er een vergoeding voor terug te krijgen”.

EWC/Resia jeugd heeft zich hiervoor ingeschreven als stagebieder, wat betekent dat er binnen de afdeling jeugd maatschappelijke stages uitgevoerd kunnen worden. Als je kiest voor een maatschappelijke stage bij EWC/Resia jeugd, kun je onderstaande informatie raadplegen.

Aanmelden:

Aanmeldingen vinden plaats op school via MaSplein. Daar maak je jou keuze voor EWC/Resia, maar wij (leden van het jeugdbestuur) verwachten ook dat je zelf contact opneemt met de contactpersoon / coordinator van de vereniging. Voor ons is het belangrijk om te weten wie er interesse heeft, maar ook hoeveel interesse er is per seizoen i.v.m. inplannen. Wij willen graag van je weten wie je bent en welke avond je beschikbaar bent.

Daarna kan je stageplek e.v. goedgekeurd worden.

N.B. Hierbij geldt dat leden van EWC en Resia voorrang hebben op andere inschrijvingen!

Contactpersoon / coordinator EWC/Resia jeugd:

Nico Sijberts

T : 0478-502149 (bij voorkeur €™s avonds)

E :

Doel van de stage:

M.b.t. jeugdleid(st)er  in teams:

De kant van de jeugdleiders zien, waardoor je meer inzicht en waardering krijgt voor het vrijwilligerswerk waar deze mensen zich voor inzetten. Zij zijn immers altijd bezig met en voor de jeugd.

Inzicht krijgen in de omgang tussen leiders en spelers, elkaar met respect behandelen en luisteren naar elkaar. De leiders staan er voor de jeugd, proberen er een mooi voetbal seizoen van te maken.

M.b.t. kantine:

Jezelf vrijwillig inzetten voor de vereniging door het bedienen  van thuis spelende teams, teams die te gast zijn op ons sportpark, toeschouwers enz.

Op een nette en vriendelijke manier omgaan met bezoekers van de kantine, en zorgen dat de kantine er netjes en verzorgd uitziet.

Korte omschrijving:

Een bijdrage leveren tijdens de trainingen. Je helpt mee met de voorbereidingen van de training d.m.v. overleg met de trainer, bijv. het programma en spullen klaarzetten voor de training.

De trainingen mee begeleiden naar de spelers toe, bijv. in groepjes bepaalde technieken oefenen, penalty schieten, onderlinge wedstrijdjes, enz.

Op het einde van de trainingen alle spullen mee opruimen, afwerken en e.v. bijzonderheden doorspreken.

Wat wij verder van jou verwachten:

1. Dat je inschrijving en goedkeuring door school en MaSplein in orde zijn.
2. Dat je goedkeuring met de vereniging en de daarbij behorende papieren in orde zijn.
3. Dat je gemaakte afspraken nakomt en je bij verhindering door bijvoorbeeld ziekte, studie e.d. jezelf afmeldt bij je stagebegeleid(st)er.
4. Dat je het seizoen afmaakt. Het is dus niet zo dat als je 30 stage uren hebt volbracht, je tussentijds in het  seizoen ergens ophoudt. Je maakt af waar je aan begint, er wordt het hele seizoen op je gerekend.
5. Dat jij je positief opstelt en een goede inzet toont naar de leiders en jeugdleden van het team waarin je bent ingedeeld.

Klik  op de foto voor het jeugdplan.

1926 W.V.C.

Tot oprichting van een vereniging moeten we voor Well terug naar het jaar 1926. Toen besloten families met voor onze begrippen, grote kinderscharen, een voetbalclub op te richten.
De eerste Wellse voetbalclub kreeg als naam   R.K. W.V.C (Rooms Katholieke Wellse Voetbalclub). Het bestuur bestond toentertijd uit een voorzitter, een secretaris, eventueel gecombineerd met het penningmeesterschap en een geestelijk adviseur.
Het eerste "voetbalveld" was een heiveldje in het knikkerdorp bij Kobus Swemers. Men kwam vrij snel tot inzicht, dat een heiveldje niet erg geschikt was, en er werd uitgeweken naar een voetbalveld aan de "Grote Waay".  
Hoewel er bijna geen spier gras stond, werd het toch als een hele vooruitgang gezien. Er kwam zelfs een schutting aan de kant van de tramweg, zodat mensen die geen entree betaalden ook niet van het spel konden genieten.
De clubkleuren waren : zwarte broek, zwart shirt met witte boorden en witte manchetten.
De resultaten waren aan het begin niet van wereldformaat. Maar door een paar studenten die elders op kostschool waren, werd het spelpeil toch allengs wat opgevoerd en verbeterd, dat tot uiting kwam in overwinningen. In het seizoen 1929/1930 werden de "zwartjes" kampioen en promoveerden naar de 1e klasse onderafdeling LVB (Limburgse voetbal bond)
Tot het jaar 1935 werd er gespeeld op het terrein bij de Grote Waay. Daarna werd een terrein in gebruik genomen waar later de marechaussee kazerne werd gebouwd. De oorlogsdreiging van de 2e wereldoorlog zorgde ervoor dat veel jongens voor militaire dienst werden opgeroepen en de werkgelegenheid was tot een dieptepunt gedaald. Dit heeft voor W.V.C. in het seizoen 1936-'37 geleid tot het opheffen van de vereniging, wegens gebrek aan spelers en leden. Vanaf 1937 tot 1940 was er in Well geen voetbalclub.

1940 Erica

Toen na de eerste oorlogsjaren de toestand weer een beetje "normaal" was en men tot besef kwam dat het leven verder moest gaan, zocht men toch weer op de een of andere manier de mogelijkheid, om in de vrije uurtjes tegen een bal te gaan aantrappen. Dit soort partijtjes kreeg steeds grotere bekendheid en steeds meer liefhebbers om mee te doen. Vooral in de buurtschappen 't Leuken, op de Kamp en in de Bosserheide ontstonden dit soort groepen. Mede dankzij deze onderlinge partijtjes is men gekomen tot de oprichting van een club. Dit leidde op 1 juni 1940 tot de oprichting van nieuwe voetbalclub in Well die de naam "Erica" kreeg, hetgeen "heideplant" betekent.
De club startte met 30 leden, waarvan 4 jonger dan 18 jaar. De clubkleuren werden een witte broek en groene shirts. "Erica" kreeg een perceel bouwland van clubbaas Rutten en toen de rogge gemaaid was, werd het veld maar direct in gebruik genomen.
Het eerste competitieseizoen 1940/41 bracht Erica 1 gelijk met America 1 op de eerste plaats.  
De historisch beslissingswedstrijd op het terrein van Servatius in Venray, werd met 2-1 door Erica verloren. America promoveerde.
Het hoogtepunt in de "Erica" periode was toch wel het seizoen 1943/44. Erica werd ongeslagen kampioen met 32 punten uit 16 wedstrijden. Mede dankzij dit kampioenshap promoveerde Erica 1 naar de vierde klasse K.N.V.B.
I.v.m. de steeds dreigender wordende oorlogsomstandigheden en de evacuatie in de winter 44/45, werd er dat seizoen geen competitie gespeeld.
Het laatste competitiejaar voor Erica was het seizoen 1945/46. In dat jaar telde de vereniging al 76 leden

1940 Wallaria

Als we aan een stukje geschiedenis van Wallaria beginnen moet toch een veel voortkomend misverstand worden weggenomen. Vele denken dat na het ter ziele gaan van W.V.C. als nieuwe club Walaria is opgericht. Niets is minder waar. Het blijkt dat W.V.C. werd heropgericht op 21 Juli 1940. De vereniging telde toentertijd 42 leden waarvan 7 leden jonger dan 18 jaar.
Vanwaar nu de naam Wallaria ?. Welnu, bij de indeling van de verenigingen om in competitieverband onder toezicht van de L.V.B. te gaan voetballen, stuitte men bij de K.N.V.B (overkoepelend orgaan) op 2 verenigingen, die dezelfde naam hadden.  
De K.N.V.B. bepaalde vervolgens dat de club, die het laagste was ingedeeld binnen de organisatie van naam diende te veranderen. Dit was W.V.C. toen uitkomend in de 1e klas onderafdeling. Tijdens de algemene ledenvergadering werd er besloten om W.V.C. om te dopen in "Walaria"
Walaria voetbalde aan de rijksweg Venlo-Nijmegen bij de tramhalte Vink waar tegenover ook het kleedlokaal gelegen was. Dit terrein moest, wegens de bouw van de Marechaussee kazerne, al snel worden verlaten. Het terrein van Walaria kwam nu te liggen in het broekweiland nabij het kasteel.
Voor zover bekend heeft Walaria in haar bestaan met 2 elftallen aan de competitie deelgenomen. Wat betreft de prestaties van Walaria in competitieverband is weinig bekend. Wel kan gemeld worden dat Walaria in haar bestaan een keer kampioen is geworden, maar zover bekend nooit is gepromoveerd.
Ook in de oorlogsjaren 1944/45 lag voor Wallaria de competitie i.v.m. de evacuatie stil.  

1946 E.W.C.

Reeds tijdens de oorlogsjaren, toen in de parochie Well kapelaan Lebens werkzaam was, heeft deze zich al op meer dan enthousiaste wijze bezig gehouden om beide kampen "Erica" en "Walaria", waardoor dit kerkdorp toch erg verdeeld was, met elkaar te verzoenen om zodoende te komen tot één voetbalclub. Alle goede bedoelingen, alle werk en vergaderingen ten spijt, het is er in die jaren nooit van gekomen.
Nu heeft oorlog altijd iets dreigends. Maar dat ook een oorlog goede kanten kan hebben blijkt wel uit het feit, dat na de oorlog, de mensen van Well na geëvacueerd te zijn geweest blij waren terug te kunnen keren naar hun dorp. Het opruimen van de puinhopen en weder opbouwen van de    
bezittingen gaf de gemeenschap een gevoel van verbondenheid waardoor de onderlinge verhoudingen weer vriendschappelijker werden.
Beide clubs hebben na de oorlog nog één seizoen gevoetbald onder hun oorspronkelijke namen. Toen kwam men toch tot het besef, dat één vereniging, zowel de sport als ook de het gemeenschapsleven ten goede zou komen.
Op 7 juni 1946 was het dan zover. Op die bewuste avond was de fusie van beide verenigingen een definitief feit geworden.Na bekendmaking van de voorwaarden, waaronder de nieuwe vereniging zou worden opgericht, melden er zich 115 leden voor de nieuwe vereniging "E.W.C".
In de eerste seizoenen ging E.W.C. voortvarend van start. De eerste 3 werden afgesloten met het kampioenschap in de 4de klasse K.N.V.B. In die tijd was er echter nog geen sprake van directe promotie naar de derde klasse, maar moesten promotie wedstrijden worden gespeeld tegen de degradanten uit de derde klasse en de andere kampioenen in de 4de klasse G. Het geluk van Vrouwe Fortuna was E.W.C. tijdens die wedstrijden niet goed gezind geweest, want in alle drie de promotie kansen lukte het E.W.C. niet om als winnaar van het voetbalveld te komen.
In de vijftiger jaren waren er geen noemenswaardige hoogtepunten te vieren. Voor de volledigheid dient echter vermeld te worden, dat het standaardelftal, in 1959 degradeerde naar de eerste klasse K van de Afd. Limburg.
Het duurde tot in de zestiger jaren, voordat de degradatie te niet werd gedaan door het kampioenschap in 1965/66. Enkele jaren later, in 1968/69, volgde het tweede kampioenschap, wat E.W.C. voor het eerst in zijn bestaan naar de derde klasse K.N.V.B bracht. E.W.C. heeft tot op heden twee keer een promotie mogen maken naar de derde klasse K.N.V.B. te weten in het seizoen 1968/69 en in het seizoen 1976/77. Absoluut hoogtepunt tot nu toe was het seizoen 1977/78 waarin een derde plaats werd behaald in de derde klasse K.N.V.B.