Ramon en Nienke, van harte gefeliciteerd met de geboorte van jullie zoontje Jake.
Heel veel geluk samen.
Zaterdagochtend 27 juni, een heerlijk zonnetje schijnt. De tropische temperaturen van de afgelopen dagen zijn gelukkig wat minder geworden en het sportpark in Velden bruist van de energie! Rond 09.45 staat er al een hele groep enthousiast stuiterende dames en dametjes te wachten. Zo’n 50 jongedames tussen de 5 en 15 jaar verzamelen zich om een super leuke gezellige sportieve ochtend te beleven. De meeste van de meisjes die al lid zijn van een van de voetbalclubs, hebben een of meerdere vriendinnetjes meegebracht om kennis te maken met het meidenvoetbal. Dit zorgt voor een zeer gemêleerd gezelschap met meiden uit Wanssum, Well, Steyl, Baarlo en alles wat daar tussen ligt.
Onder leiding van de trainers en speelsters van de Dames- en meidenteams van IVO-DSO-DEV-Resia-EWC worden de meiden verdeeld in groepjes en gaan ze aan de slag met een zeer divers spellen parcours.
Op het programma staan leuke spelletjes waaronder Jeu de Boules (met een voetbal natuurlijk) , een snelheidsmeter (waar je precies kunt zien met welke kracht de bal geraakt wordt), een Panna-veldje (voor een klein partijtje), boter, kaas en eieren en penaltyschieten op de keepster van het eerste damesteam en nog veel meer toffe spellen.
De meiden zijn super enthousiast en vinden het erg leuk om aan hun vriendinnetjes te laten zien waar ze zelf zo van genieten. Het zou zo maar eens kunnen zijn dat hier een nieuwe Lieke Martens uit voort gaat komen.
Na het spellenparcours spelen we nog wat partijtjes en na een heerlijk verfrissend ijsje en een leuke groepsfoto gaan de meiden moe maar voldaan weer richting huis.
Tjonge jonge wat een super leuke ochtend, dit is zeker voor herhaling vatbaar en gaat zeker nog veel vaker plaatsvinden.
De 5 voetbalclubs, IVO uit Velden, DSO uit Lomm, DEV uit Arcen, Resia uit Wellerlooi en EWC uit Well hebben een enthousiast en goed lopen samenwerkingsverband op gebied van meiden en dames voetbal. Tot een jaar of 13-14 kunnen de meeste meiden heel prima tussen de jongens blijven voetballen bij hun eigen club maar als ze wat ouder worden merken we toch dat de fysieke verschillen steeds groter worden, en niet alle meiden vinden het prettig om dan tussen de jongens te blijven voetballen. We bieden dan de mogelijkheid om in een meidenteam te komen spelen. De teams worden begeleid door goed opgeleide trainers en een enthousiaste staf om het team heen.
Deze constructie zorgt ervoor dat we weer meer toekomst kunnen bieden op het vlak van meiden- en damesvoetbal en dat meiden dus langer door kunnen blijven spelen. Volgende jaar gaan we de competities in bij de dames met 2 damesteams en zullen 2 7-tallen gaan deelnemen aan een competitie op de vrijdagavond. In de jeugdafdeling treden we met een MO17 en MO15 (8-tal) het strijdperk in. Al met al hebben we momenteel 75 dames/meiden in onze verenigingen rondlopen en wie weet mogen we dit aantal na afgelopen zaterdag verder uitbreiden.
.
Heb je even geen inspiratie meer voor een leuke, en veilige (1,5m-)training voor jouw team? Wij hebben ze voor je uitgewerkt en onderverdeeld in trainingen voor verschillende leeftijdscategorieën. Wel zo makkelijk! Bekijk de trainingen
Klik hier voor het lezen van de regels, de trainingstijden en de aanmeldinstructies van niet leden.
Tom en Mech, van harte gefeliciteerd met de geboorte van jullie zoontje Joor.
Wij wensen jullie samen veel geluk.
Vorige week konden wij u een verhaal en foto’s uit 1969 laten zien waarin EWC de belangrijke uitwedstrijd tegen FCV wist te winnen, met nog vier wedstrijden te spelen dat seizoen.
De laatste wedstrijd was thuis tegen TOP uit Tienray.
Uit bijgaand krantenartikel halen wij dat Topschutter Toon Linders deze wedstrijd geblesseerd was. Toon werd vervangen door de A-spelers Denissen en Reiniers. Dat waren dus Chris Denissen en Herman Reiniers die april/mei 1969 mee moesten doen bij EWC 1.
EWC had last van de zenuwen en daardoor ontstonden er gevaarlijke situaties voor het EWC-doel en in de 30e minuut scoorde Joosten voor TOP de 0-1.
Blijkbaar had EWC dat nodig want het gooide alle schroom van zich af en vlak voor rust wist Piet Roodbeen de 1-1 te maken.
Toen was het rust en moesten de jongens de trap op naar het kleedlokaal.
(Als de huidige EWC-jeugd dat lokaal nu zou moeten gebruiken zou er veel commentaar zijn. Daar was geen warm water, wassen vanuit een teiltje in een klein kleedlokaal, nauwelijks voldoende ruimte, kortom oud en koud).
In de tweede helft was TOP meer in de aanval maar de thuisploeg bleef met uitvallen bijzonder gevaarlijk en uit een van die uitbraken wist Piet Roodbeen via de paal de 2-1 te scoren. De gasten bleven gevaarlijk maar de Wellse defensie met doelman Herman Peters aan het hoofd, stond geen doelpunt meer toe.
Na de wedstrijd was er een huldiging op het veld waarbij zeer veel supporters hun gelukwensen aanboden. Daarna was er een feestelijke rijtoer door het dorp, waarbij de Harmonie voorop ging.
Bij Vink werden de kampioenen toegesproken door Thom Vink, zoals op de foto’s te zien is.
Let ook eens op de trainingspakken van EWC.
Die waren in dat seizoen aangeschaft en daarmee was EWC zeer modern. De trainingspakken kosten 638 gulden, dat via sponsoring bijeengehaald werd. Piet Peters en Theo Roodbeen waren samen goed voor 300 gulden daarvan. Een flink gedeelte dus.
.
FCV 1 – EWC 1 (13 april 1969 door Herman Reiniers).
De finale van deze competitie…..
Met bange harten vertrokken zondagmiddag enkele honderden EWC-supporters naar Venlo, om daar de wedstrijd van de waarheid te gaan zien. Men was in Well niet helemaal gerust op de uitslag van de strijd. En terecht….., want op 7 december van het vorig jaar was FCV ook al met de eer gaan strijken en enkele bijkomende gebeurtenissen ( u weet waarover ik het heb), wierpen hun schaduw reeds vooruit. De algemeen gehoorde opvatting was dan ook, dat er geslagen zou worden. Zover is het evenwel niet gekomen!
De Venlo-naren toonden zich op één enkele uitzondering na (ook nu weet u, waarover ik het heb) sportieve tegenstanders, die er beslist niet op uit waren onze spelers in het ziekenhuis te trappen. Zij lieten zich ook niet ophitsen door het vooral in de eerste helft hysterische publiek, dat achter het doel van Mantje post had gevat. Neen, zij bouwden rustig hun aanvallen op, waarbij enkelen van hen een zeer goede baltechniek demonstreerden. FCV was als de licht favoriete ploeg gestart, maar reeds na acht minuten waren de rollen omgedraaid. De eerste goede aanval van onze “kampioenen” werd meteen een goal. De bal werd vanuit het middenveld naar Toon Linders gespeeld, die een vrij veld voor zich had. Hij kon zelfs de hoek nog uitzoeken om raak te schieten en hij kogelde dan ook hard in de 0-1. Wat niemand verwacht had was toch gebeurd.
EWC voetbalde nu rustig verder, werd enigszins in de verdediging gedrongen, maar was door de verrassende uitvallen beslist niet gevaarlijker dan FCV. Jammer dat er op het laatste moment juist een Venloo’s been tussen zat, anders was de Wellse ploeg bij rust reeds veilig geweest.
Nu echter was dat anders, want in de 20e minuut maakte FCV gelijk. Een fout in de Wellse verdediging bracht de bal bij een Venlo-naar, die meteen schoot. De bal werd van richting veranderd en er was voor “Mantje” geen houden meer aan.
Ongetwijfeld een tegenvaller voor de EWC-ers en zij waren dan ook even aangeslagen. De verdediging raakte een weinig in paniek, maar er vielen gelukkig geen doelpunten meer. De EWC-ers bleven met uitvallen gevaarlijk en door onnauwkeurige dekking van FCV kreeg men kansen. Zo ook in de 30e minuut.
Toon Linders kreeg de bal toegespeeld, stond met de rug naar het doel, maar draaide zich ineens om, en schoot raak 1-2.
De EWC aanhang, uitzinnig van vreugde wilde nu meer doelpunten van hun favorieten zien. Die kwamen echter niet. Men was er enkele keren heel dicht bij, maar ja, alles kan ook niet lukken en een 2-1 voorsprong bij rust was immers ook mooi.
FCV moest nu op zijn minst twee doelpunten maken om te winnen, maar zover lieten de onzen het niet komen. In de tweede helft was FCV weliswaar sterker, maar doelpunten bleven uit. Aanval op aanval golfde maar zij werden allen opgevangen door onze verdediging. Zij het met min of meer geluk soms.
De Venlose verdediging kreeg niet veel werk en raakte daardoor een weinig ongeconcentreerd. Hier lag de kans voor de Wellse voorhoede, om ‘’een of mogelijk meer” doelpunten te scoren. En er kwamen kansen…. Theo Roosen spurtte een keer langs al zijn tegenstanders, maar kon zijn actie niet succesvol afronden. Later kreeg hij nog enkele goede kansen, maar door te haastig schieten brachten deze ook geen succes.
Langzaam maar zeker verstreek de tijd, en EWC stond nog steeds vóór. In het laatste kwartier ontstonden er enige penibele situatie’s voor ons doel, maar steeds werd het gevaar op het nippertje afgewend.
Drie minuten voor tijd was er weer eens een gevaarlijke uitval van EWC en op het gegeven ogenblik stond Piet Roodbeen oog in oog met de Venlose doelman. De hele Wellse aanhang hield de adem in. Piet hield secondenlang de bal vast maar schoot maar niet. Wat was er toch aan de hand…? Voordat hij besefte, dat hij een wonderschone kans had de score te verhogen was het te laat. Jammer, maar niets aan te doen.
Even later klonk dan het eindsignaal van de uitstekend leidende scheidsrechter Koolen en wat velen niet verwacht hadden was gebeurd, EWC had met 1-2 van het gevreesde FCV gewonnen !..!
Daarna moest EWC op 20 april thuis tegen Achates, 27 april uit naar Wanssum, 4 mei uit naar RKDEV en op 11 mei thuis tegen TOP.
Het seizoen 1968-1969 werd EWC 1 kampioen in de 4e klasse H met 22 wedstrijden gespeeld, 16 gewonnen, 4 gelijk, 2 verloren, 36 punten met een doelsaldo van 49-25.
Onlangs kreeg Nico bijgaande foto’s uit de nalatenschap van Theo Roodbeen, oud erevoorzitter van EWC en in die jaren voorzitter en leider van het eerste elftal. Ongetwijfeld zijn de foto’s gemaakt door Gerrit Schoonderbeek, bestuurslid/secretaris van EWC vele jaren.
.
